Chetz-2
Z Wikipedii
| Chetz-2 | |
 |
|
| Informacje podstawowe | |
| Zwalczane cele | SRBM, MRBM |
| Faza | terminalna |
| Państwo | Izrael, Stany Zjednoczone |
| Producent | • Israel Aerospace Industries • Boeing • IMI, • Tadiran |
| Wejście do służby | 2000 r. |
| Pocisk | |
| Miary pocisku | |
| Długość | 7 m |
| Średnica | 800 mm |
| Masa | 1.300 kg |
| Napęd | |
| Ilość stopni napędu | dwa, na paliwo stałe (silnik startowy i podróżny) |
| Zasięg i pułap | |
| Zasięg | 90 km |
| Zakres pułapu antybalistycznego | 10 - 40 km |
| System | |
| Liczba pocisków w wyrzutni | sześć |
| Radar | EL/M-2080 • pasmo L • zasięg detekcji: 500 km |
| Użytkownicy | |
| Izrael | |
Chetz-2 (hebr. טיל חץ, Til hetz, ang. Arrow II, pol. Strzała 2) – naziemny rakietowy system antybalistyczny przeznaczony do zwalczania taktycznych pocisków balistycznych klasy SRBM i MRBM w ostatniej, terminalnej fazie ich lotu (w najniższej warstwie obrony antybalistycznej Lower tier). System jest efektem współpracy Izraela z przemysłem obronnym Stanów Zjednoczonych.
[edytuj] Geneza
Prace nad systemem antybalistycznym rozpoczęły się w 1986 roku z momentem podpisania pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i Izraelem "Memorandum of Understanding". Zwiększenie tempa prac nastąpiło jednak w roku 1988 kiedy amerykański Departament Obrony zawarł kontrakt z IAI na budowe i przeprowadzenie testów systemu antybalistycznego Chetz-1. W roku 2000 nastąpiło rozmieszczenie trzech baterii tego systemu występującego pod kodowymi nazwami Homa lub Fence w bazie w pobliżu Tel Awiwu i drugiej na południe od Hajfy. Po wykonaniu tego kontraktu przystąpiono do pełnoskalowej produkcji tego systemu o wadze pocisku 2000 kg. W tym samym czasie rozpoczęto prace nad nowym systemem Chetz-2 (Arrow 2), z pociskiem o masie startowej 1300 kg, którego pierwszy test przeprowadzono w roku 1995, kiedy system Chetz-2 skutecznie śledził, namierzył i przechwycił pocisk TM-91 Arrow.
W lutym 2003 roku, IAI podpisały kontrakt z amerykańskim koncernem Boeing na produkcję urządzeń niezbędnych do produkcji komponentów nowego systemu na terenie Stanów Zjednoczonych. Na podstawie tej umowy na Boeingu spoczywa zadanie produkcji w USA około 50% elementów pocisku. Boeing jest tez koordynatorem produkcji elementów systemu, przez około 150 innych przedsiębiorstw amerykańskich, podczas gdy IAI jest odpowiedzialna za końcowa integracje i montaż systemów w Izraelu.
Do chwili obecnej wydano na ten cel równowartość 2 miliardów dolarów USA. System został zaprojektowany do zwalczania irackich pocisków typu Scud oraz irańskich pocisków Shahab 3. System składa się z: wyrzutni 6 pocisków antybalistycznych, centrum dowodzenia oraz radaru EL/M-2080 o zasięgu 500 km firmy IAI, na podstawie którego powstał mobilny radar pracujący w paśmie X AN/TPY-2 będący elementem amerykańskiego systemu antybalistycznego THAAD. System wspierają również amerykańskie satelity rozpoznania.
Pierwszy sprawny system antybalistyczny Chetz-2 został rozlokowany w środkowym Izraelu w bazie lotniczej sił powietrznych Izraela (IAF) Canaf 30 (30 Baza Sił Powietrznych) w mieście Riszon Le Syjon koło wybrzeża morza śródziemnego, 14 marca 2000 r. System jest bardzo skuteczny więc Izrael planuje go rozlokować w kilku ważnych strategicznie lokalizacjach.
Obecnie opracowuje się i testuje nowszą wersję systemu – Arrow 3 (w rzeczywistości Arrow 2 Block 4), którego prędkość lotu wynosi ponad 3 km/s i w przeciwieństwie do innych zachodnich pocisków antybalistycznych ma dysponować głowicą bojową z materiałem wybuchowym.
29 lipca 2004 r. Izrael i USA przeprowadziły wspólny test systemu Arrow, w czasie którego antyrakieta Arrow miała strącić nadlatującego Scuda. Test zakończył się pełnym sukcesem, celnie wystrzelony antypocisk Arrow zniszczył pocisk rakietowy Scud.
W grudniu 2005 roku odbył się kolejny test, który zakończył się pomyślnie zniszczeniem pocisku Shahab-3. Test ten powtórzono 11 lutego 2007 r., i tym razem też antyrakieta Arrow II zniszczyła wrogi pocisk balistyczny Shahab-3.
Izrael zamierza sprzedać antybalistyczne systemy Arrow do Korei Południowej która zamówiła 36 pocisków Arrow 2 i 6 radarów do nich, a także do Turcji.
[edytuj] Bibliografia
- Israeli Weapons: Arrow (en)
- Grzegorz Hołdanowicz, Gra o bezpieczeństwo i miliardy "Raport wojsko technika obronność" 2007 nr. 2 s. 4-13
- Aeroflight: Israeli Air Force (en)
| Francja | |
| Holandia | |
| Indie |
PAD • AAD |
| Izrael |
Chetz-2 |
| Japonia | |
| Rosja |
Galosz • 51T6 • 53T6 • S-300PMU1 • S-300PMU2 • S-300V • S-400 • S-500 |
| Niemcy | |
| Stany Zjednoczone |
Spartan • Sprint • KEI • GBI • SM-3 Block IA • SM-3 Block IB • SM-3 Block II • SM-3 Block IIA • SM-6 ERAM • THAAD • Patriot PAC-3 • MEADS • AMRAAM |
| Włochy | |
|
Starsze systemy o ograniczonych zdolnościach antybalistycznych - MIM-104 Patriot, posiadają: Tajwan, Grecja, Izrael, Niemcy, Japonia, Arabia Saudyjska, Kuwejt, Egipt, Hiszpania, Włochy |
|
