Bombardowanie Drezna

Z Wikipedii

Bombardowie Drezna 13/14 lutego 1945
II wojna światowa

Lancaster zrzucający ładunki zapalające

Data

13-14 lutego 1945

Miejsce

Drezno, Niemcy

Wynik

Zniszczenie miasta, ciężkie straty w ludziach

Przyczyna

Element kampanii bombowej nad Niemcami, zniszczenie przemysłu, węzła transportowego oraz sparaliżowanie ruchu w rejonie

Terytorium

Saksonia, Niemcy

Strony konfliktu
Wielka Brytania Stany Zjednoczone	Niemcy
Siły
796 Lancasterów 9 Mosquito RAF- pierwszy i drugi atak (noc 13/14 lutego) 311 B-17 USAAF- trzeci atak (14 lutego)	Brak obrony przeciwlotniczej w mieście 30-35 Me-109 i Fw-190 w rejonie
Straty
6 Lancasterów (dodatkowo 2 nad Francją, 1 nad Anglią)	od 25 000 do 40 000 zabitych

Bombardowanie Drezna - przeprowadzone 13-14 lutego 1945 przez lotnictwo brytyjskie (RAF) i amerykańskie (USAAF) naloty dywanowe na Drezno. W nalotach, skoncentrowanych na starym mieście użyto przede wszystkim bomb zapalających. Pożary wywołały burzę ogniową, która zniszczyła miasto. Całkowitemu zniszczeniu uległ obszar ok 15 km². Straty ludzkie szacowane są na ok od 25 000 do 40 000 zabitych, w tym więźniowie, robotnicy przymusowi i jeńcy wojenni. Dokładne ustalenia utrudnia fakt, że w Dreźnie wg różnych danych przebywać mogło wówczas nawet do 400 000 uchodźców oraz robotników przymusowych z terenów okupowanych, Drezno bowiem uchodziło za miasto bezpieczne, z racji położenia w głębi kraju oraz braku obiektów o dużym znaczeniu strategicznym. Działa przeciwlotnicze Niemcy przenieśli na front, zostawiając miasto bez obrony.

Bomardowanie Drezna było i jest przedmiotem licznych kontrowersji. Już bezpośrednio po bombardowaniu Joseph Goebbels wykorzystał dramat do celów propagandowych, podając mocno zawyżone liczby ofiar (100 000 i 200 000). Bombardowanie Drezna wykorzystywały również komunistyczne władze Wschodnich Niemiec do antyzachodniej propagandy w czasie zimnej wojny. Liczby tego rzędu podawał też kontrowersyjny brytyjski negacjonista David Irving.

Bombardowanie Drezna stało się również symbolem i argumentem w poważniejszej debacie nad stosownością alianckich nalotów na miasta niemieckie. Zwolennicy, począwszy od Arthura "Bombera" Harrisa, dowódcy Lotnictwa Bombowego RAF-u (RAF Bomber Command) wskazywali na potrzebę złamania niemieckiego potencjału przemysłowego i ludzkiego, zniszczenia sieci transportowej i osłabienia morale ludności w Niemczech. Przeciwnicy wskazują na niską skuteczność w wykonaniu tych założeń: przemysł ewakuowano na prowincję, transport działał mimo wszystko, a wola walki i determinacja wzrastały raczej na skutek nalotów - analogicznie do postawy ludności bombardowanego Londynu. Krytycy i zwolennicy wskazują też motyw zemsty i odwetu za zniszczenia dokonane przez Luftwaffe w Anglii, różnie interpretując jego zasadność.

Część polskich załóg odmówiła udziału w bombardowaniu, gdyż akcję przedstawiono im jako pomoc dla Armii Czerwonej^[1].

Amerykański pisarz Kurt Vonnegut przeżył bombardowanie Drezna jako jeniec wojenny. To doświadczenie było inspiracją do jego powieści pt. Rzeźnia numer pięć. Tragedię Drezna, widzianą oczami polskich robotników przymusowych Jan Rybkowski przedstawił w filmie Dziś w nocy umrze miasto .