Arthedain
Z Wikipedii
Arthedain (sind. Królestwo Edainów, Kraj Edainów) to fikcyjne państwo ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.
Na mapie Śródziemia dołączonej do Niedokończonych opowieści obszar Arthedain podpisany został przez Christophera Tolkiena.
- W angielskim oryginale – Arthedain
- Przekład Marii Skibniewskiej – Arthedain
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Artedain
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Arthedain
Arthedain - królestwo Dúnedainów powstało w wyniku podziału Arnoru w 861 T.E. Jego stolicą był Fornost.
Położone było w północno-zachodniej części Eriadoru. Obejmowało wszystkie ziemie między rzeką Lhûn a Baranduiną oraz tereny na północ od Wielkiego Wschodniego Gościńca aż po Wichrowy Czub i linię Wichrowych Wzgórz na wschodzie. W jego skład wchodził także zasiedlony w 1601 roku przez hobbitów Shire.
Ze wszystkich trzech królestw było to największe państwo. Na jego terytorium znajdowały się wszystkie palantíry dawnego Arnoru – Kryształ Elendila w Elostirionie, Kryształ Annúminas i najważniejszy z nich, Kryształ Amon Sûl. W Arthedainie panowali przedstawiciele Linii Północnej (dynastii Isildura), wywodzący się od Amlaitha, najstarszego z synów króla Arnoru Eärendura. Rod ten na trwałe umocnił swe rządy w tym królestwie.
Przez następne stulecia Arthedain rywalizował z pozostałymi państwami Dúnedainów, Cardolanem i Rhudaurem. Dochodziło do kolejnych sporów i wojen, toczonych głównie o graniczne Wichrowe Wzgórza i Wieżę Amon Sûl, w której przechowywano palantír.
Stan ten trwał do XIV wieku Trzeciej Ery. Wówczas to, gdy w sąsiednich państwach tamtejsze gałęzie Linii Północnej wygasły, król Argeleb I zaczął rościć pretensje do panowania nad całym dawnym terytorium Arnoru. Gwałtownie sprzeciwił się temu nowy władca Rhudauru, który wszedł w sojusz z Angmarem, królestwem założonym około 1300 roku przez Czarnoksiężnika. Rozpoczął długi okres wyniszczających wojen. Arthedain, okresowo wspierany posiłkami z Cardolanu, Lindonu i Rivendell, musiał bronić się przed dużo silniejszym Angmarem.
Mimo początkowych klęski królestwo odparło wielkie najazdy z 1356 i 1409 roku. Ścierało się również z drobniejszymi atakami, jednak siły Arthedainu ustawicznie słabły w ciągu kolejnych lat. Świadomy tego król Araphant nawiązał bliższe stosunki z Gondorem. Zawarty został sojusz, przypieczętowany małżeństwem dynastycznym (1940 rok). Jednak w 1974 roku wielka armia Angmaru rozgromiła wojska Arthedainu. Zdobyty został Fornost, a ostatni król Arvedui musiał uciekać na północ gdzie później zginął, w wyniku katastrofy statku na wodach zatoki Forochel.
Co prawda spóźniona odsiecz z Gondoru, wraz z siłami Lindonu i resztkami Dúnedainów Północy, zadała druzgocącą klęskę armii Angmaru w bitwie pod Fornostem, mimo to Arthedain nie został odtworzony, głównie z powodu zniszczenia terytorium królestwa i jego wyludnienia. Przez resztę Trzeciej Ery ziemie dawnego państwa pozostawały w większym stopniu opuszczone. Wyjątkiem były tereny Shire’u i Bree.
W Czwartej Erze, gdy król Elessar odnowił królestwo Arnoru, obszar Arthedainu został włączony w jego granice i przywrócony do dawnego stanu.
Państwo to nazywano też, podobnie jak Arnor, Królestwem Północy.
