Antoni Brodowski
Z Wikipedii
Antoni Brodowski ( ur.przed 26 grudnia 1784 w Warszawie- zm. 31 marca 1832 w Warszawie) - polski malarz, główny przedstawiciel klasycyzmu w malarstwie polskim.
Jego nauczyciele to: Felix Ivo Leicher, Kappler, Pink i Jacques Jean Baptiste Augustin.
Studia malarskie odbył w Paryżu u Jaquesa Louisa Davida i Françoisa Gerarda. W 1814 powrócił do Warszawy i pracował jako urzędnik. Po zdobyciu w 1819 złotego medalu za "Gniew Saula na Dawida" uzyskał stanowisko profesora rysunków i malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1822 został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Jego uczniami byli: Rafał Hadziewicz i Jakub Tatarkiewicz.
Portetował między innymi: Juliana Ursyna Niemcewicza, arcybiskupa Szczepana Hołowczyca(1828), Stanisława Kostkę Potockiego, księcia Józefa Poniatowskiego, Wojciecha Bogusławskiego, Ludwika Osińskiego, kasztelana Mostowskiego, księcia Bohusza oraz Jana Pawła Woronicza. Znany "Autoportet" namalował jeszcze w Paryżu, "Portet brata Karola" już w Warszawie. Jego znanym obrazem jest ,,Car Aleksander I wręczający dyplom Uniwersytetowi Warszawskiemu.
Malował także kompozycje na tematy mitologiczne i biblijne, m.in. "Gniew Saula na Dawida", "Edyp i Antygona", "Parys w czapce frygijskiej".
Jest autorem książki ,,Co stanowi szkołę malarską (1824).
Miał 2 synów: Józefa i Tadeusza, którzy także byli malarzami. Był stryjecznym dziadkiem pisarza Feliksa Brodowskiego.
