Albin Dunajewski

Z Wikipedii

Kardynał Albin Dunajewski
Kościół tytularny Ss. Vitale, Valeria, Gervasio e Protasio
Urodzony	1 maja 1817 Stanisławów
Święcenia kapłańskie	28 lipca 1861
Nominacja biskupia	15 maja 1879 biskup krakowski
Sakra biskupia	18 czerwca 1879
Kreacja kardynalska	23 czerwca 1890
Za papieża	Leona XIII
Zmarł	19 czerwca 1894 Kraków

Albin Dunajewski herbu Sas - (ur. 1 marca 1817 w Stanisławowie - zm. 19 czerwca 1894 w Krakowie), biskup krakowski.

Urodził się w rodzinie o tradycjach szlacheckich, był synem Szymona i Antoniny z Błażowskich, starszym bratem Juliana (późniejszego profesora ekonomii i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, prezydenta Krakowa, ministra skarbu Austrii). Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości (Nowy Sącz) i czteroletnich, przerwanych studiach w seminarium duchownym skończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Za działalność w organizacjach niepodległościowych sąd austriacki skazał go na karę śmierci, którą zamieniono mu na 8 lat tzw. twierdzy (1844/45). Uzyskawszy amnestię w roku 1848 podjął pracę w sądownictwie. Po śmierci narzeczonej wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie w 1861 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1862 powołano go na stanowisko rektora Seminarium Archidiecezjalnego w Warszawie. Do Krakowa wrócił w 1865, gdzie sprawował różne funkcje duszpasterskie i kurialne. W 1877 otrzymał godność prałata papieskiego. W 1879 mianowany ordynariuszem krakowskim (sakrę odebrał 18 czerwca 1879 w Krakowie z rąk nuncjusza w Austrii Lodovico Jacobiniego). Dnia 8 września 1883 roku koronował obraz Matki Bożej Piaskowej w kościele karmelitów w Krakowie^[1] (pierwsza koronacja obrazu w diecezji krakowskiej), a następnie w 1887 ukoronował Obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej. Od cesarza Franciszka Józefa I uzyskał dla siebie i następców tytuł książęcy (1889). W 1890 kreowany przez papieża Leona XIII kardynałem-prezbiterem Ss. Vitale, Gervasio e Protasio. Pochowany w katedrze na Wawelu, pod konfesją św. Stanisława.

Pamiętnikarka Maria Kietlińska wspominała Albina Dunajewskiego jeszcze przed wstąpieniem do stanu duchownego: "Albin Dunajewski, sekretarz hr. Adama Potockiego, częstym i zawsze mile widzianym był gościem w domu moich rodziców. Był to człowiek wielce sympatyczny, rozumny, łagodnego usposobienia, przy tym wesoły, jakiś dziwnie jasny i szczery; pięknej był postawy, blondyn z ładną, pełną brodą, o cerze świeżej a delikatnej." (Maria z Mohrów Kietlińska, Wspomnienia, Krajowa Agencja Wydawnicza, Kraków 1986). Autorka przytacza również dramatyczne okoliczności podjęcia ostatecznej decyzji o karierze duchownej (jedna narzeczona zmarła śmiercią samobójczą, druga na tyfus) oraz kilka anegdot z życia Dunajewskiego już jako biskupa (m.in. unikanie z korzystania z karety).

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Dunajewski Albin, Pełen apostolskiej troskliwości... (list pasterski w sprawie masonerii), wstęp i opracowanie dr Norbert Wójtowicz, Krzeszowice 2005, s. 49 [7], ISBN 83-60048-05-3.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy