Akord neapolitański
Z Wikipedii
Akord neapolitański - to trójdźwięk, który można zinterpretować jako:
- akord molowy zbudowany na II obniżonym stopniu gamy, czyli tzw. Subdominantę molową II stopnia z obniżoną prymą (SIIobn.) lub
- Subdominantę molową z sekstą małą (tzw. sekstą neapolitańską) zamiast kwinty.
Podwójne rozumienie funkcyjne tego współbrzmienia występuje dlatego, gdyż Subdominanta w drugim przewrocie jest Subdominantą II stopnia.
Przykład:
°S5-6: f - as - des
SII: des - f - as
Dlatego w SII następuje zdwojenie tercji (która de facto jest prymą S), które według zasad harmonii w przypadkach innych funkcji jest niedopuszczalne.
Akord neapolitański rozwiązuje się na dominantę kwartsekstową lub bezpośrednio na Tonikę. Używany jest również w modulacjach, gdyż obniżenie chromatyczne drugiego stopnia może być wykorzystane jako nuta przejściowa, wygodna do połączeń.
Swoją nazwę zawdzięcza temu, że był często używany przez kompozytorów tzw. szkoły neapolitańskiej, chociaż znany był już wcześniej.
Przykład akordu neapolitańskiego w tonacji d-moll (takt 11):
Requiem d-moll, Lacrimosa; Wolfgang Amadeusz Mozart / Franz Xaver Süssmayr
