Nieuw-Guinea
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
|
|
|
 |
|
|
|
|
| Land | Indonesië en Papoea-Nieuw-Guinea |
| Eilandengroep | Melanesië |
| Locatie | Arafurazee, Koraalzee, Bismarckzee, Stille Oceaan |
| Coördinaten | 5° 20′ 0″ Zb, 141° 36′ 0″ Ol |
|
|
|
| Oppervlakte | 786.000 km² |
| Inwoners | 6.900.000 |
| Hoofdplaats | Jayapura en Port Moresby |
Nieuw-Guinea (Indonesisch: Pulau Irian) is een eiland dat bestaat uit een westelijk Indonesisch deel (Papoea, voorheen Irian Jaya, en West-Papoea), en een oostelijk deel gevormd door de constitutionele monarchie Papoea-Nieuw-Guinea, die ook nog allerlei eilanden verder naar het oosten omvat. Het eiland is met een oppervlakte van 786.000 vierkante kilometer na Groenland het grootste eiland ter wereld.
[bewerk] Nederlands Nieuw Guinea
 Zie Nederlands Nieuw-Guinea voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Na de onafhankelijkheidsoorlog van Indonesië tussen 1945 en 1949 maakte het westelijk deel van Nieuw-Guinea tot 1962 als Nederlands Nieuw-Guinea deel uit van het Koninkrijk der Nederlanden en was het het laatste restje Nederlandse kolonie in deze regio. In 1956 liet het Nederlands koloniaal gezag de Obano-opstand in het Wisselmerengebied neerslaan door het Korps Mariniers. Hierbij vielen meer dan 100 doden.
Tijdens de regeerperiode van de Amerikaanse president John F. Kennedy (1961-1963) claimde Indonesië het gebied als onderdeel van het Indonesische rijk. De Verenigde Staten en de Verenigde Naties dwongen in 1962 Nederland om deze kolonie op te geven en over te laten gaan naar Indonesië. Na diverse gewapende conflicten (er werden in 1962 bijna 10.000 Nederlandse militairen naar Nederlands Nieuw-Guinea gezonden) en de dreiging van een Indonesische invasie werd de kwestie door diplomatiek overleg opgelost. De Amerikaanse diplomaat Bunker ontwierp een vredesakkoord, dat op 15 augustus 1962 in New York werd ondertekend door Nederland, Indonesië en de Verenigde Naties (Verdrag van New York).
