Napoleontische Orden
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Napoleontische Orden waren ridderorden die werden ingesteld in het Franse Keizerrijk van Napoleon Bonaparte en vazalstaten van het Franse keizerrijk.
De leden van het Huis Bonaparte en de tot hertog van Parma benoemde Jean-Jacques Régis de Cambacérès vervingen de ridderorden van de staten die zij gingen regeren in een aantal gevallen door zelfgeschapen orden. Deze Napoleontische Orden waren met veel ceremonieel en pracht en praal omgeven.
Kenmerkend voor de Napoleontische Orden is dat zij de ridders inkomsten uit de staatskas of de in beslag genomen goederen van de Rooms-katholieke Kerk of de Orde van Malta garandeerden.
Kenmerkend voor deze nieuwe orden is ook dat zij, voor het eerst, ook burgers en de door de Franse Revolutie geëmancipeerde Joden in hun midden opnamen. De oude Europese Orden waren voor edelen gereserveerd geweest en hadden vrijwel allemaal ook een religieus karakter.
De Bonapartes gebruikten de orden om de machtigen in hun landen aan hun kroon te binden en met inkomsten aan zich te verplichten. Napoleon noemde het Legioen van Eer "speelgoed, maar speelgoed waarvoor mannen hun leven wagen". Bijzonder is dat Napoleon volhield dat het Legioen van Eer géén ridderorde was.
Niet alle Napoleontische Orden hadden een militair karakter.
[bewerk] Overzicht van de Napoleontische Orden
- Het al tijdens het Consulaat ingestelde Legioen van Eer mocht geen ridderorde heten maar was het voorbeeld voor de Napoleontische Orden.
- De Orde van de Drie Gulden Vliezen
- De Orde van de Reünie
Koninkrijk Spanje
Koning Jerôme I, Napoleons oudere broer Jerôme Bonaparte, hield de Orde van het Gulden Vlies aan en benoemde zijn broers in deze oude Orde. Hij stichtte ook een
- Koninklijke Ridderorde van Spanje (1809)
Koninkrijk Napels
Externe link
- Afbeeldingen op:[1]
