Maureen O'Hara
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Maureen Fitzsimmons (Millwall (Dublin, Ierland), 17 augustus 1920) was een Iers filmactrice. Haar moeder was zangeres en danseres. Zijzelf werkte al op haar twaalfde als radio-omroepster.
Ze studeerde aan de Abbey Theatre School van Dublin en debuteerde als actrice toen ze vijftien was. Drie jaar later maakte ze haar eerste film in Londen waar ze door Charles Laughton werd gecontracteerd. Haar eerste hoofdrol speelde ze naast Laughton in de Britse Hitchcock film "Jamaica Inn".
Ze volgde Charles Laughton naar Hollywood en werd beroemd door haar rol als zijn tegenspeelster in "The Hunbrack of Notre Dame" (1939, Dieterlee). Het keerpunt in haar leven was haar ontmoeting met John Ford. Hij had de naam als grootmeester van Hollywood-westerns allang gevestigd. Hij liet O'Hara in twee westernklassiekers meespelen. In "Rio Grande" was het legendarische paar Maureen O'Hara - John Wayne voor het eerst te zien op het witte doek. "Big Jake", de laatste film waarin zij samen speelden, was tegelijkertijd de laatste film van Maureen O'Hara voorafgegaan door ruim dertig jaar Hollywood, waarin ze met onverminderde populariteit voorbeeldige huismoeders en vurige minnaressen, exotische schoonheden en verleidelijke avonturiersters speelde. In 2000 liet ze zich nog even strikken voor de rol in "The last dance" van Kevin Dowling met Eric Stoltz.
