Marie Janson

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Marie Janson (Brussel, 23 juli 1873 - ?, 8 maart 1960) was een Belgisch socialistisch politicus en de eerste vrouw ooit die zetelde in de Belgische Senaat.

Marie Janson kwam uit een politieke familie. Zij was een dochter van Paul Janson, één van de leidende figuren van de progressieve vleugel van de liberale beweging in die tijd. Haar broer Paul-Emile zou later eerste minister worden.

Janson huwde met advocaat Paul Spaak, waarmee ze vier kinderen kreeg onder wie politicus en regeringsleider Paul-Henri Spaak en scenarioschrijver Charles Spaak.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Marie Janson actief als sociaal assistente en werd ze lid van de Belgische Werkliedenpartij. In 1921 werd ze verkozen in de gemeenteraad van haar woonplaats Sint-Gillis.

Datzelfde jaar werd ze door de partijtop, onder leiding van Emile Vandervelde, verkozen om als gecoöpteerd senator te gaan zetelen. Daarmee was ze de allereerste vrouw in de Belgische Senaat. Zij bleef gecoöpteerd senator tot op 85-jarige leeftijd in 1958.

Haar kleindochter Antoinette Spaak trad in haar voetsporen en werd de eerste vrouw ooit die een Belgische politieke partij leidde, met name het FDF.

In Sint-Gillis is een plein naar haar vernoemd.