Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hendrik II van Eilenburg (1103-1123) was een postume zoon van markgraaf Hendrik I van Meißen en Gertrudis van Brunswijk. Van bij zijn geboorte was hij markgraaf van Meißen, maar zijn moeder oefende de voogdij uit, zodat Hendrik markgraaf kon worden in Meißen, Lausitz en de Oostmark. Zijn neef Koenraad van Wettin deed ook aanspraken gelden op het markgraafschap en werd door Hendrik gevangen genomen. In 1123 werd Hendrik dodelijk vergiftigd. Hij was getrouwd geweest met Adelheid, dochter van Udo II van Stade, maar had geen kinderen. Na zijn dood bevochten Herman II van Winzenburg en Koenraad van Wettin het markgraafschap Meißen. De rest van de Oostmark ging naar Albrecht de Beer en Lausitz ging naar Hendrik van Groitzsch.
