Hans Teeuwen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Hans Teeuwen
Hans Teeuwen op de première van Borat in Amsterdam
Volledige naam	Hans Eduard Marie Teeuwen
Geboren	3 maart 1967 Budel
Medium	cabaret, radio
Nationaliteit	Nederlander

Hans Eduard Marie Teeuwen (Budel, 3 maart 1967) is een Nederlands cabaretier, zanger, acteur en regisseur. Hij staat bekend om zijn absurde conferences en controversiële humor, waarmee hij graag het publiek shockeert en in verwarring brengt.

[bewerk] Biografie

Hans Teeuwen kreeg landelijke bekendheid toen hij in 1991 samen met Roland Smeenk het cabaretfestival Cameretten won met de show Heist. Een jaar na deze prijs, en voordat deze show als avondvullend programma kon gaan toeren, kwam Smeenk om bij een auto-ongeluk. Teeuwen ging verder als soloartiest.

Hans Teeuwen maakte zijn debuut als soloartiest in 1994 met de show Hard en Zielig. Zijn stijl is controversieel en wordt vaak gekwalificeerd als absurdistisch. In zijn cabaretvoorstellingen spelen de thema's seks en geweld belangrijke rollen. Verscheidene malen werden gangbare theaterconventies in de voorstellingen door Teeuwens spel doorbroken.

In september 2005 gaf Teeuwen in een interview voor de Volkskrant te kennen dat hij zal stoppen met het geven van cabaretvoorstellingen. De shows matten hem zo af dat hij "gewoon even klaar" is met cabaret: "Ik heb tien jaar cabaret gedaan, vijf programma's gemaakt, er is veel gelachen, ik heb veel applaus gekregen, maar als ik eraan terugdenk, is het eerste dat me te binnen schiet toch die ongelofelijke vermoeidheid." Verder zegt hij: "Een cabaretprogramma moet je toch minstens honderd keer spelen. Daar ben je dus anderhalf jaar zoet mee." Zo'n lange tournee ziet hij zichzelf de komende tijd niet meer maken, ook al omdat zijn voorstellingen veel energie vergen.

Teeuwen zei zich vanaf dan te willen toeleggen op het regisseren van films. In 2005 presenteerde hij zijn eerste film, de lolamoviola Masterclass, een half geïmproviseerde productie met onder meer Peer Mascini en Pierre Bokma, waarin de acteurswereld op de hak wordt genomen.

In 2006 keerde hij terug in de theaters. Niet als cabaretier, maar als zanger. De show kreeg de titel Hans Teeuwen Zingt Liedjes Die Door Anderen al Veel Eerder, Veel Vaker En Veel Beter Zijn Gezongen.

Op donderdag 30 augustus 2007 was Teeuwen te gast bij het Nederland 3-programma Bimbo's en boerka's. Naar aanleiding van zijn lied op de dag dat er een monument voor Theo van Gogh‎ werd onthuld,^[1] werden hem vragen gesteld door de Meiden van Halal, omdat hij hen in het bewuste lied op de hak had genomen.("...en ik zal, voor straf me laten pijpen door de meisjes van Halal.")^[2] Het interview werd in januari 2008, samen met de Grote Donorshow van BNN, in een VARA-programma uitgeroepen tot tv-moment van het jaar 2007.

Teeuwen maakte tijdens dit interview ook bekend dat hij met een nieuw programma bezig is, wat hij drie maanden later tijdens het programma NOVA College Tour echter weer ontkende.

Teeuwen is gaan optreden in het buitenland. Optredens begin 2008 in het Londense Soho Theatre werden met enthousiasme ontvangen^[3].

[bewerk] Theatershows

[bewerk] Hard en Zielig, 1994-1995

De tournee van zijn eerste soloshow Hard en Zielig, vond plaats in 1994. Begonnen in het clubcircuit, staat de cabaretier aan het einde van de reeks voorstellingen voor grote zalen te spelen.

Opvallend zijn de abrupte overgangen tussen de verschillende sketches, de fascinatie met de thema's seks en geweld en Teeuwens vermogen om te interageren met het publiek. De afwezigheid van ‘de actualiteit’ en ‘engagement’ in het programma vormt een breuk met de main stream in het cabaret van die periode. Het programma is een palet van wild pianospel, sprookjesachtige vertellingen, typetjes en improvisaties. De meeste personages die Teeuwen neerzet zijn eenzame losers, zich onderscheidend door hun tics en vreemde wereldvisie.

Hard en Zielig slaat vooral aan bij tieners en twintigers van die tijd. Favoriet zijn onder andere de fabel over de vos, de raaf en de vogelverschrikker Kiekerjan en de alternatieve bijbelvertelling Bijbelverhaal. Het grote arsenaal aan absurde one-liners, stemmetjes en boers gezang leidt tot imitaties door bewonderaars.

Het programma wordt lovend ontvangen door de vaderlandse theaterkritiek. Niet alle recensenten weten echter raad met de nieuweling en zoeken tevergeefs de boodschap, het engagement. Ook zijn niet alle recensenten overtuigd van Teeuwens talent.

Teeuwen zei zelf over zijn succes:

Vanaf het moment dat ik een voet op het podium zette, had ik succes. Omdat het klopt wat ik doe. Ik hoor daar thuis. Het publiek voelt dat het deugt, dat ik er sta. Er zijn cabaretiers bij wie het niet klopt. Ze zijn er eigenlijk niet voor in de wieg gelegd, maar door heel hard te werken hebben ze zich toch een plaats weten te veroveren. Ze vechten zich een weg ernaar toe. Dat gevecht heb ik nooit hoeven leveren. (Vrij Nederland, Coen Verbraak, 1998)

[bewerk] Met een Breierdeck, 1995-1997

Na het debuut volgt er snel de tweede show: Met een Breierdeck. Het is een verzameling schetsen van een breed emotioneel spectrum, uiteenlopend van speelse sciencefiction tot orgastisch geweld. Teeuwen brak een lans met Bertje & Henk, een improvisatie waarin hij twee ‘vrijwilligsters’ uit het publiek laat figureren in een soort poppenkast. Geen cabaretier had het tot dan toe aangedurfd om het publiek in die mate bij de show te betrekken. Ook vermeldenswaardig zijn Kruik en Nostradamus. Over Kruik zou Teeuwen later zeggen dat het een van zijn beste sketches is.

De speellijst van Met een Breierdeck wordt niet voltooid. Teeuwen heeft te kampen met oververmoeidheid en moet het laatste deel van de tournee afzeggen. Enkele jaren van bezinning volgen. Zijn hoofdrol in de film Jezus is een Palestijn is de eerste keer dat Teeuwen in aanraking komt met het maken van een film. Een samenwerkingsproject met Pieter Bouwman, getiteld de Mannen van de Radio, verschijnt op CD. Het is een selectie uit de reeks geïmproviseerde, absurdistische dialogen, opgenomen voor het radioprogramma De Avonden in de periode 1995-1997. De dialogen die niet op deze verzamel-CD zijn opgenomen, circuleren op het internet. Nog steeds duiken er verloren gewaande opnames op.

[bewerk] Trui, 1999-2000

In 2000 is Teeuwen terug met zijn derde soloshow: Trui. Hoewel de succeselementen van de oude Teeuwen nog aanwezig zijn, is de sfeer van de show een andere dan van de twee voorgaande. Minder dan in Met een Breierdeck, bijvoorbeeld, ligt het accent op geweld. Het absurdisme is eerder lieflijk en de typetjes zijn vaker twijfelaars en minkukels dan maniakken. De show onderscheidt zich door gedetailleerde uitwerking van timing, mimiek en muzikaliteit van zowel sketches als muziek. Een nieuw thema is de rolverdeling tussen cabaretier en publiek - deze wordt althans voor het eerst expliciet benoemd. Teeuwen treitert zijn publiek, spreekt zijn minachting erover uit en weigert het slotapplaus. Dit thema zal in zijn volgende voorstellingen blijven terugkeren. De sketch 'Broken my leg' is gebaseerd op een stuk dat hij met Pieter Bouwman heeft opgenomen voor De Mannen van de Radio. Het stuk heet Save your Soul.

[bewerk] Dat dan weer wel, 2001

De vierde show is - vooralsnog - de minst abstracte. Hoewel het absurdisme nog steeds een significant onderdeel uitmaakt van de show, bevat deze show ook enkele sketches die niet zouden misstaan in de show van een maatschappelijk geëngageerd cabaretier. Het lied Nederland trekt ons zelfbeeld van een tolerante natie in twijfel. God en Allah veegt de vloer aan met de grote wereldreligies. Het verschil tussen Teeuwen en de oude generatie maatschappijcriticasters blijkt uit een sketch als De Jostiband. Het is een tirade die doet denken aan conferences van Youp van 't Hek met als verschil dat Teeuwen zich 'fout' toont: hij valt niet de gevestigde orde, maar juist een kwetsbare groep van de samenleving aan. Opvallend is wederom het slotapplaus. Het publiek krijgt alle gelegenheid om de onthouding na Trui in te halen. Minutenlang laat Teeuwen het publiek de handen stuk klappen en zelfs dan weigert hij de bühne te verlaten.

Intussen heeft Teeuwen kennisgemaakt met cartoonist Gert-Jan van Leeuwen, beter bekend als Gummbah. Samen met Pieter Bouwman spelen ze een reeks voorstellingen in het Betty Asfaltcomplex. De voorstellingen worden bewerkt tot de televisieserie Poelmo, slaaf van het zuiden (voor meisjes die van dieren houden).

[bewerk] Industry of Love, 2003-2004

Tot de onderwerpen van "Industry of Love" behoren de kikvorsman op schoot, vrouwen lastigvallen met lege vissenkommen, dieren en tijd. Het verschil met met name Teeuwens eerste drie shows is dat het absurdisme eerder lichtvoetig dan tragikomisch is. Desalniettemin zitten in Industry of Love een aantal sketches die het onbestemde gevoel van weltschmerz oproepen.

Het gedicht Liefde is een van de zeldzame momenten waarop de cabaretier tot het publiek spreekt zonder absurdisme of dubbele bodem. Het is een verzuchting over de liefde als pijnlijke maar verslavende, en tot mislukken gedoemde onderneming.

In het controversiële stuk Koningin wordt het koningshuis onder handen genomen. Teeuwen slaagt er weer in om zijn publiek op te zadelen met dat schuldbewuste en gegeneerde gevoel dat gepaard gaat met lachen om zaken die over de grens van het betamelijke lijken te gaan. Hoewel niet representatief voor de show als geheel (een Fremdkörper, in zijn eigen woorden), houdt deze sketch Teeuwens reputatie in stand: "een cabaretier die alleen maar wil choqueren". Hij lijkt er niet mee te zitten: 'Dat is dus geen lintje voor mij', voorspelt hij, schuldbewust glimlachend.

[bewerk] Thematiek

Teeuwen is geen cabaretier die zaken aanklaagt of een moraal uitdraagt. Minder dan de meeste van zijn collega’s behandelt hij expliciet maatschappelijke kwesties. In een zeldzaam interview (extra item op de DVD van Industry of Love) verklaart Teeuwen dat hij het als een vergissing ziet om een boodschap te willen destilleren uit zijn shows. De enkele keer dat hij een maatschappelijk probleem aansnijdt, is dat naar eigen zeggen alleen omdat hij aanvoelt dat de kwestie gevoelig ligt bij het publiek, waardoor het zich goed leent om grappen over te maken.

Op een dieper niveau zijn thema’s als onrecht en immoraliteit echter wel degelijk aanwezig in zijn shows. Deze komen steeds tot uiting in de meelijwekkende of stuitende typetjes die hij neerzet. Teeuwen toont het publiek op die manier iets van het menselijke tekort, in plaats van het te benoemen. Daarbij ontziet hij zichzelf niet: de zielige of wrede personages heten opvallend vaak Hans. Het publiek wordt evenmin gespaard. Teeuwen probeert zijn toeschouwers als het ware medeplichtig te maken door hen te laten lachen om de meest wrede grappen. In Met een Breierdeck zit een scène waarin een gewelddadig personage op het punt staat een man te executeren. De cabaretier geeft het publiek de keuze: 'Als iemand wil dat hij gespaard moet worden, moet die het nu zeggen.' Niemand reageert en 'met toestemming' van het publiek krijgt de ongelukkige het genadeschot. Deze scène is exemplarisch voor Teeuwens aanpak: hij haalt de duistere kant, het immorele bij zichzelf en het publiek naar boven, in plaats van deze in de buitenwereld te plaatsen en ertegen te fulmineren.

[bewerk] Hans Teeuwen als zanger

De carrièreswitch eind 2006 en begin 2007 is een succes gebleken voor Hans Teeuwen. In deze periode staat hij lange periode in de nachtclub Panama waar hij nummers vertolkt van artiesten zoals Billie Holiday, Sarah Vaughnan en Frank Sinatra. Eind 2007 kwam een DVD op de markt genaamd "Hans Teeuwen Zingt".

2007: Hans Teeuwen Zingt (dvd)
2007: Hans Teeuwen Het Vrije Woord

[bewerk] De band

De band van Hans Teeuwen bestaat uit de volgende personen, naast Hans Teeuwen zelf;

Jesse van Ruller (gitaar)
Benjamin Herman, (altsax)
Ruben Hein (piano)
Kasper Kalf (bas)
Joost Kroon (drums)

[bewerk] Samen met anderen

1991: Heist (met Roland Smeenk)
1995: Mannen van de Radio (met Pieter Bouwman en Theo Maassen)
2000: Poelmo, slaaf van het Zuiden. Voor meisjes die van dieren houden (met Pieter Bouwman en Gummbah)

[bewerk] Toneel

1990: Hoge bomen wind! 2 (uitvoerende)
1990: Platonov (Petja)
1991: Winnie de Poeh - Over nietsdoen en andere noodzaken (Konijn)
2001: Not Building A Wall, But Making A Brick (benefietvoorstelling voor Mirjam Bos (uitvoerende)

[bewerk] Films

Als acteur:

1999: Jezus is een Palestijn (Ramses)
2001: Minoes (stem van Tinus)
2007: Last Looks (rol onbekend)

Als regisseur:

2005: Masterclass

[bewerk] TV

Sinterklaas in de "Jiskefet: Debiteuren/Crediteuren" aflevering Heerlijk Avondje.
Sinterklaas in "St. Hubertusberg" van Jiskefet.
Duitse Soldaat in de Jiskefet kerstspecial Kerst bij Theo.

[bewerk] Internet

Vanaf mei 2008 heeft hij de website hansteeuwen.tv. Hierop worden regelmatig absurdistische filmpjes geplaatst, vaak met hemzelf in de hoofdrol, afgewisseld met Gummbah.

[bewerk] Trivia

Hans Teeuwen is één van de vele komieken die gesampeld wordt op het Osdorp Possealbum "Tegenstrijd" (2003). Op het einde van de track "Respect" kan je een stukje uit een conference van hem horen waar hij verklaart "geen respect meer te hebben" voor zijn publiek.

Hij is een jazzfan. Eén van zijn favoriete saxofoonsolo's door Charlie Parker neuriede hij helemaal na tijdens zijn show "Dat Dan Weer Wel." Een andere jazzmusicus die hij hooglijk bewondert is Miles Davis, van wie hij de plaat "Kind of Blue" een meesterwerk noemt.

[bewerk] Externe links

[bewerk] Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties:

Interview met Hans Teeuwen door Coen Verbraak, Vrij Nederland, 1998

See also ebooksgratis.com: no banners, no cookies, totally FREE.