Gevlekte blauwtongskink
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Gevlekte blauwtongskink | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Tiliqua nigrolutea Quoy & Gaimard, 1824 |
De gevlekte blauwtongskink (Tiliqua nigrolutea) is een hagedis uit de familie skinken (Scincidae).
Inhoud |
[bewerk] Beschrijving
Deze skink wordt maximaal 40 centimeter lang en heeft een rond lijf met zeer gladde schubben, korte pootjes en een korte maar spitse staart. De kop is opvallend stomp, de iris is meestal oranje. De basiskleur is grijsbruin met in de nek enkele beginnende zwarte tot bruine lengtestrepen die na enkele centimeters al overgaan in een schuin breed strepenpatroon. Op de rug is een nettekening aanwezig of een brede donkere band op de rug met enkele tandvormige vlekken aan de onderzijde. Kenmerkend zijn de nog lichtere vlekken op het midden van de rug die oranjebruin tot geel zijn. Bij juvenielen zijn de kleurpatronen helderder, maar vervagen met de jaren.
[bewerk] Algemeen
De gevlekte blauwtongskink kan waarschijnlijk 30 jaar oud worden en is al vanaf 1900 massaal geïmporteerd omdat deze soort zo gemoedelijk en makkelijk in leven te houden is. Vrijwel geen enkel exemplaar hield het echter langer dan een jaar vol, en er maar zelden dieren tot voortplanting overgingen. Van oorsprong komt de skink voor in zuidelijk Australië en in Tasmanië en Victoria. De gevlekte blauwtongskink houdt van open zanderige plekken waar hij zich kan ingraven, hoewel van tunnels geen sprake is. Duinen, verstuivingen, bosranden en heidevelden zijn favoriet, als er maar enige vegetatie en rotsen of stenen zijn waar de hagedis zich onder kan verstoppen.
[bewerk] Levenswijze
Zoals de naam al zegt heeft deze soort een felblauwe tong die ter afschrikking wordt uitgestoken bij een aanval door predatoren, in het bijzonder roofvogels. De blauwtongskinken uit het geslacht Tiliqua echter niet giftig. Het voedsel bestaat uit insecten, wormen en slakken, maar voornamelijk plantendelen zoals fruit en bladeren. Zoals alle soorten blauwtongskinken is deze soort eierlevendbarend; er worden geen eitjes afgezet maar de jongen komen levend ter wereld.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
