Filips I van Namen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1175-1212 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Markgraaf van Namen | ||||||
|
||||||
|
Filips I van Namen (1175 - Blaton, 8 oktober 1212), bijgenaamd de Edele, was een zoon van Boudewijn V van Henegouwen, ook markgraaf van Namen, en van Margaretha van de Elzas, gravin van Vlaanderen.
Filips was (mark)graaf van Namen van 1195 tot 1212, in opvolging van zijn vader, maar het markgraafschap bleef afhankelijk van Henegouwen. Vanaf 1199 noemde hij zich markgraaf. In januari 1211 trad hij in het huwelijk met Maria, een dochter van koning Filips II van Frankrijk en Agnes van Meranië, maar het huwelijk bleef kinderloos.
Filips diende strijd te leveren tegen de hertog van Bar, die aanspraak maakte op Namen uit hoofde van zijn echtgenote. In 1199 werd in Dinant een verdrag afgesloten, waarbij Filips het deel tot aan de Maas kreeg. Toen Filips hetzelfde jaar zijn broer, Boudewijn IX van Vlaanderen, ter hulp kwam in diens strijd tegen de Fransen om Artesië, viel hij in een hinderlaag van de Fransen in Leuze. Het zou duren tot de vrede van Péronne tot Filips vrijkwam. Toen de graaf van Vlaanderen in 1202 op kruistocht trok, duidde hij Filips aan als voogd over zijn twee dochters. De koning van Frankrijk beval Filips echter om de prinsessen naar Parijs te brengen om ze daar onder toezicht van de koningin op te voeden. Filips gehoorzaamde het bevel van de vorst, maar dit werd hem kwalijk genomen in Vlaanderen.
Filips I stierf zonder nageslacht en duidde zijn neef Filips aan als zijn opvolger. Het zou echter zijn zuster Yolande zijn die Filips zou opvolgen in Namen. Zijn weduwe zou in 1213 hertrouwen met Hendrik I van Brabant.
