Emil Welti

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Emil Welti

Emil Welti (Zurzach, 23 april 1823 - Bern, 24 februari 1899), was een Zwitsers politicus.

Emil Welti bezocht van 180 tot 1844 de kantonschool van Aarau en studeerde daarna van 1844 tot 1847 rechten in Jena en Berlijn. In 1852 werd hij president van de districtsrechtbank van Zurzach. In 1856 werd hij in de Regeringsraad van het kanton Aargau gekozen (tot 1866). Hij beheerde de departementen van Justitie (1856-1862) en daarna van Opvoeding (1862-1866). Als hoofd van het departement van Justitie was hij verantwoordelijk voor de gedeeltelijke gelijberechting van Joden (hij was voorstander van gehele gelijkberechting, maar het lukte hem niet dit te realiseren). Van 1 april 1858 tot 31 maart 1859, van 1 april 1862 tot 31 maart 1863 en van 1 april 1866 tot 31 maart 1867 was hij Landammann van het kanton Aargau.

Van 1857 tot 1866 maakte Welti deel uit van de Ständerat (eerste kamer van het parlement). In 1860 en in 1866 was hij voorzitter van de Ständerat. In 1860 en in 1864, onrustige perioden in de Zwitserse geschiedenis, was Welti bondscommissaris in Genève. In 1866 werd hij bevorderd tot kolonel en verkreeg hij een eredoctoraat aan de Universiteit van Zürich voor zijn werken over de rechtsgeschiedenis.

Emil Welti werd op 8 december 1866 in de Bondsraad gekozen voor het liberale centrum. Hij bleef in de Bondsraad tot 31 december 1891. Hij beheerde de volgende departementen:

Emil Welti was 1868, 1871, 1874, 1879, 1883 en in 1890 vicepresident en in 1869, 1872, 1876, 1880, 1884 en in 1891 bondspresident. In dezelfde jaren was hij ook minister van Buitenlandse (Politieke) Zaken.

Als minister van Defensie maakte hij van het uit diverse kantonale legers bestaande Zwitserse leger een meer gecentraliseerde federale legermacht. Als minister van Spoorwegen voerde Emil Welti de nationalisering van de diverse spoorwegmaatschappijen trachtte hij de Zwitserse spoorwegen te creëren. Zijn wetsontwerp werd 6 december 1891 met grote meerderheid tijdens een volksstemming verworpen. Hierop diende Welti zijn ontslag aan.

Emil Welti gold als gematigd liberaal. Hij was voorstander van de scheiding van kerk en staat, tegen de Kulturkampf en een verklaard tegenstander van het referendum.