Eduard Strauss

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Eduard Strauss (Wenen, 15 maart 1835 - Wenen, 28 december 1916) was een Oostenrijks componist van dansmuziek en was daarnaast dirigent.

Eduard was het vijfde kind uit het gezin van Johann Strauss sr. Hij was bestemd voor de diplomatie, maar gaf het plan op toen zijn broers Johann en Josef hun handen meer dan vol hadden met hun orkesten. Zo dirigeerde hij voor het eerst in februari 1859, toen de Straussen met hun drie orkesten in de zalen van het Dianabad te Wenen optraden.

Eduard Strauss ging net als zijn broer Josef studeren bij Amon en bij Gottfried Preyer, kapelmeester van 'Sint Stephan'. Na de ongelukkige dood van zijn broer Josef leidde hij alleen nog de Strauss-kapel tot 1902 en trok zich daarna terug. Hij componeerde meer dan 300 dansen, maar heeft de meeste ervan zelf verbrand. Hetzelfde lot was in 1907 beschoren aan een groot deel van het familiepatrimonium. Alle dansarrangementen verdwenen in de boiler van een meubelfabriek van één van zijn vrienden.

In 1906 publiceerde hij zijn Errinerungenen.

Onder Eduards leiding bezocht het orkest 840 steden in twee continenten. Het speelde voor Koningin Victoria en bezocht verder nog Amerika en Rusland In 1870 organiseerden de gebroeders Strauss zondagmiddagconcerten in de 'Wien Musikverein'. De traditionele Nieuwjaarsconcerten die nu nog steeds op 1 januari worden gegeven zijn een gevolg hiervan. Het draaide uit op een hoogst populair en artistiek succes.

Johann Strauss waarschuwde zijn uitgever voor de uitgave van Eduards werken omdat hij bang was dat deze zijn werken niet meer zou uitvoeren. Eduard Strauss was volgens de overlevering een hovaardig, dictatoriaal persoon die graag zijn militaire medailles droeg.