Braziliaanse slangenhalsschildpad
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Braziliaanse slangenhalsschildpad IUCN-status: Kwetsbaar[1] |
|||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Hydromedusa maximiliani Mikan, 1825 |
De Braziliaanse slangenhalsschildpad (Hydromedusa maximiliani) is een schildpad uit de familie slangenhalsschildpadden (Chelidae).
Inhoud |
[bewerk] Beschrijving
De enige andere soort uit het geslacht Hydromedusa is de Argentijnse slangenhalsschildpad (Hydromedusa tectifera), die een veel bultiger schild heeft, deze soort heeft een glad schild. Beide soorten hebben een zeer lange, slang-achtige nek die even lang is als het schild. De nek kan niet worden teruggetrokken maar wordt onder de schildrand gevouwen bij gevaar. De onderzijde van de nek is geel, en er is een lichte kiel op het schild zichtbaar, vooral bij jongere exemplaren die naarmate het dier ouder wordt vervaagt of zelfs verdwijnt. De lengte van het schild is iets langer dan 20 centimeter bij volwassen exemplaren. De carapaxkleur is bruin, het plastron is meer geel van kleur.
[bewerk] Algemeen
De Braziliaanse slangenhalsschildpad komt alleen voor in oostelijk en zuidoostelijk Brazilië, altijd in de buurt van bergbossen. De soort is sterk aan water gebonden hoewel er wel wordt gezond. Het habitat bestaat uit ondiepe, heldere wateren als rivieren, meren en moerassen, zowel met een zachte bodem als met een meer stenige ondergrond. De schildpad is voornamelijk carnivoor en eet insecten en andere geleedpotigen, amfibieën en wormachtigen. Ook plantendelen vormen een klein deel van het menu, en vermoed wordt dat ook vissen en dode zoogdieren worden gegeten. Vijanden van de schildpad zijn puma's, jaguars, wasberen, neusberen en otters.
[bewerk] Externe link
- Reptilia.net - Informatie en foto's.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
