Ansjovis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ansjovis

Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Chordata (Chordadieren)
Klasse:	Actinopterygii (Straalvinnigen)
Orde:	Clupeiformes (Haringachtigen)
Familie:	Engraulidae (Ansjovissen)
Geslacht:	Engraulis

Soort

Engraulis encrasicolus

De ansjovis is een straalvinnige vis uit de familie van haringachtigen (Clupeiformes). Er zijn 139 soorten ansjovis. De Europese ansjovis (Engraulis encrasicolus) wordt gemiddeld ongeveer 20 centimeter lang, heeft een afgeronde snuit en een korte onderkaak. Het voedsel bestaat uit dierlijk plankton.

Inhoud

1 Leefwijze en -omgeving
2 De ansjovisvangst in Nederland en België
3 Bereiding
4 Externe links

[bewerk] Leefwijze en -omgeving

De ansjovis komt op zeer veel plaatsen voor, waaronder de Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee, Zwarte Zee en Zee van Azov en de Indische Oceaan. Peru is in de laatste decennia door de ansjovis het belangrijkste visproducerende land geworden. De vissen zwemmen in scholen.

Ansjovis schoonmaken omstreeks 1910. Kinderarbeid in Volendam.

[bewerk] De ansjovisvangst in Nederland en België

De ansjovis trekt in april naar het noorden en komt langs de kust van België en Nederland om zich voort te planten, bij voorkeur in brak water zoals de Oosterschelde. Bergen op Zoom heeft een oude traditie waar de vis met traditionele weervisserij wordt gevangen.

Vroeger ook in de Zuiderzee waar de visserij op ansjovis van grote betekenis was. De vis werd gezouten en in vaatjes gedaan, om daarin een jaar lang te 'rijpen'.

[bewerk] Bereiding

Ansjovis wordt sterk gezouten in diverse keukens gebruikt, variërend van lekkernij tussendoor tot topping voor pizza's. Gepekelde ansjovis moet vaak ruim een maand in het zout liggen voordat deze zijn smaak heeft gekregen. Dit wordt met name in Mediterrane landen als Italië en Frankrijk gedaan.

In Spanje wordt de ansjovis vaak eerst in azijn of citroensap gelegd. Na een nacht in het zuur, wordt er olijfolie, knoflook en peterselie over gedaan en vervolgens wordt de vis als tapas gegeten.

In Zuidoost-Azië wordt de vis vaak verwerkt tot vissaus. Voor vissaus wordt de vis gefermenteerd. De Romeinen deden dit ook en zij noemden hun saus garum. De bekende Engelse worcestersaus bevat ook gefermenteerde ansjovis.

Van ansjovis wordt ook ansjovisboter gemaakt.