Κάρολος Α' της Ουγγαρίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

O Κάρολος ο Α΄ (1288 - 1342) ήταν βασιλιάς της Ουγγαρίας (1310 - 1342).

Ήταν γιός του Κάρολου Μαρτέλου, πρίγκηπα της Νάπολης, εγγονός του βασιλιά της Νάπολης Καρόλου 2ου του Χωλού και της Μαρίας της Ουγγαρίας (κόρης του βασιλιά της Ουγγαρίας Στεφάνου του 5ου). Γνωστός ως Κάρολος Ροβέρτος πριν την ενθρόνισή του (1309) απαιτούσε το Ουγγρικό στέμμα ως δισέγγονος του Ούγγρου βασιλιά Στεφάνου του 5ου. Ταξίδεψε στη Δαλματία (1301) και στέφθηκε με την υποστήριξη του Πάπα Βονιφάτιου Η΄ βασιλιάς της Ουγγαρίας μετά τον θάνατο του τελευταίου βασιλιά της αρρενογονικής γραμμής των Αρπάντ Ανδρέα του 3ου, αλλά την ίδια χρονιά μετά απο πιέσεις παρέδοσε το στέμμα στον βασιλιά Wenceslaus τον 2ο της Βοημίας. Ο Πάπας υποστήριξε φανατικά στην Σύνοδο της Μπρατισλάβα (1304) τα δίκαια του Καρόλου, κάτι που έκανε τον Wenceslaus να παραδώσει το στέμμα στον Όθωνα 3ο της Βαυαρίας (1305), που αιχμαλωτίστηκε απο Ούγγρους επαναστάτες. Οι επαναστατημένοι βαρώνοι ανέκτησαν το ιερό στέμμα και ο Κάρολος στέφθηκε βασιλιάς της Ουγγαρίας στις 27 Αυγούστου 1310. Τα πρώτα τρία χρόνια βρισκόταν υπο τα προβλήματα εσωτερικών ταραχών, αλλά μετά την μάχη της Ρουζανόβκε (1312) έμεινε ο μοναδικός κυρίαρχος.

[Επεξεργασία] Μεταρρυθμίσεις, απολυταρχική διακυβέρνηση

Κυβέρνησε απολυταρχικά, κατάργησε την εξουσία της Δίαιτας που συνερχόταν αραιά, σε άτακτα χρονικά διαστήματα που ο ίδιος ο βασιλιάς καθόριζε περνώντας όλες τις εξουσίες στο βασιλικό συμβούλιο. Εγκατέστησε το λεγόμενο «σύστημα τιμής», δίνοντας σε πιστούς του ανθρώπους τίτλους κομητείας με τεράστιες εκτάσεις γης, πολλά κάστρα και υπηρεσία της αρεσκείας τους. Παράλληλα ο βασιλιάς αποκτούσε το δικαίωμα να τους τα αφαιρέσει όλα, εάν καταλάβαινε ότι είχαν εκπέσει από την υπόληψή του. Έκανε νομισματική αναμόρφωση καθιερώνοντας σε όλες τις εμπορικές συναλλαγές του το φλορίνι, νέο χρυσό νόμισμα. Έφερε τεράστια οικονομική ευημερία πλουτίζοντας το θησαυροφυλάκιο του και με βαριές φορολογίες για την συντήρηση του στρατού του.

Γνωστότερη είναι η συμμαχία του με την Πολωνία κατά των Αψβούργων και της Βοημίας. Μετά το δίμηνης διάρκειας συνέδριο του Τρενσίν (1335) αποφασίστηκε συνδυασμένη επίθεση της Ουγγαρίας και της Πολωνίας εναντίον του Ρωμαίου αυτοκράτορα Λουδοβίκου του 6ου και του συμμάχου του δούκα της Αυστρίας Αλβέρτου 2ου του Αψβούργου. Είχε επιθυμία να ενώσει τα στέμματα της Νάπολης και της Ουγγαρίας υπό τον γιό του μετέπειτα βασιλιά Λουδοβίκο τον 1ο, αλλά η Βενετία και ο Πάπας σταμάτησαν τον φιλόδοξο βασιλιά. Η απώλεια αυτή όμως συνοδεύτηκε με νέα επιτυχία αφού ο άτεκνος κουνιάδος του βασιλιάς της Πολωνίας Καζίμηρος ο 3ος τον όρισε διάδοχό του στον Πολωνικό θρόνο, κάτι που έγινε πολύ αργότερα με τον θάνατο του Καζίμηρου (1370). Είχε παντρευτεί, ως τρίτη σύζυγο, την αδελφή του Καζίμηρου Ελισάβετ (1305 - 1380), γυναίκα δυναμική, με ισχυρή επιρροή σε αυτόν και τον διάδοχο του.

[Επεξεργασία] Ανεξαρτησία της Βλαχίας

Οι βασιλείς της δυναστείας των Αρπάντ είχαν θωρακίσει τα νότια σύνορα του βασιλείου με 6 στρατιωτικές αποικίες όπως η Μικρή Βλαχία (σημερινή Νότια Ρουμανία) και βόρεια τμήματα των Βαλκανίων. Ο Κάρολος επιχείρησε βίαιο προσηλυτισμό των κατοίκων τον περιοχών αυτών στον Καθολικισμό, κάτι που έφερε την εξέγερση τους, αφού ήταν πιστοί στην Ορθοδοξία και αρνούνταν να εγκαταλείψουν την πίστη τους.

Απο την αρχή της βασιλείας του ήθελε την προσάρτηση της Ολτενίας (Δυτικής Βλαχίας). Το 1320 εκμεταλλεύτηκε αταξία στον στρατό του βασιλιά Βασαράμπ του 1ου και επιτέθηκε να την κυριεύσει. Ο Κάρολος νίκησε εύκολα τον διαλυμένο Βλάχικο στρατό, αλλά στην επιστροφή του παγιδεύτηκε στα Βαλκανικά περάσματα. Ο Βασαράμπ προσποιήθηκε υποταγή και ειρήνη, αλλά σε ανύποπτο χρόνο παγίδευσε τους Ούγγρους και τους συνέτριψε ολοκληρωτικά. Ο Κάρολος μόλις κατόρθωσε να δραπατεύσει με ξένα ρούχα και από τότε η Βλαχία έγινε ανεξάρτητο κράτος.

[Επεξεργασία] Κληρονόμοι

Ο Κάρολος ο 1ος της Ουγγαρίας τέλεσε 3 γάμους. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Μαρία, κόρη του Δούκα Καζίμηρου του Μπούτομ, με την οποία παντρεύτηκε το 1306 και απέκτησε μια κόρη. Η Μαρία πέθανε το 1317. Η δεύτερη σύζυγός του (1318) Βεατρίκη, κόρη του αυτοκράτορα Ερρίκου 7ου, πέθανε στη γέννα του πρώτου τους παιδιού (1319), μαζί με το παιδί.

Τρίτη σύζυγος του ήταν η Ελισσάβετ της Πολωνίας (1305 - 1380), κόρη του Πολωνού βασιλιά Βλαδισλάου του Α', γάμος ο οποίος θα σταθεί αιτία αργότερα ο γιός του Λουδοβίκος να κληρονομήσει και το βασίλειο της Πολωνίας. Μαζί της έκανε 5 γιούς, εκ των οποίων οι 2 μεγαλύτεροι πέθαναν σε βρεφική ηλικία. Στη συνέχεια ακολούθησαν :

• O διάδοχός του Λουδοβίκος Α' της Ουγγαρίας
• Ο Ανδρέας, δούκας της Καλαβρίας (1327 - 1345)
• Ο Στέφανος, δούκας της Σλαβονίας (1332 - 1354)