Ανδρέας Παπαδιαμαντόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Ανδρέας Παπαδιαμαντόπουλος (1856-1919) ήταν Έλληνας νομικός και διπλωμάτης.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του υποστρατήγου Δημητρίου. Το 1881 έγινε υφηγητής του Ποινικού Δικαίου, ενώ το 1885 εξελέγη αντιπρόεδρος του φιλολογικού συλλόγου Παρνασσού και διορίστηκε από τον Θ.Δεληγιάννη πάρεδρος δικαστής στο Γενικό Προξενείο Σμύρνης. Δέκα χρόνια αργότερα διορίστηκε για πρώτη φορά γενικός πρόξενος στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 1898 ακολούθησε τον πρίγκηπα Γεώργιο στην Κρήτη, ως ιδιαίτερος γραμματέας, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1906. Το 1906-1908 διετέλεσε γενικός πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη και στη Θεσσαλονίκη και την περίοδο 1912-1914 διορίστηκε πρεσβευτής στο Βουκουρέστι, στη Χάγη και στις Βρυξέλλες. Το 1915 ήταν διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών μέχρι το 1917 που ετέθη σε διαθεσιμότητα.

Είχε γράψει διάφορα επιστημονικά έργα όπως τα «Περί υποτροπής» (1881), «Περί των ορίων του ανθρωπίνου πνεύματος» (1883), «Περί θανατικής ποινής» (1884) και «Περί υπνωτισμού και δικαιοσύνης» (1891).